Οργανογνωσία Η τεχνική των οργάνων της συμφωνικής ορχήστρας του Ch. M. Widor

Περιγραφή

Τα κεφάλαια του βιβλίου ακολουθούν την καθιερωμένη διάταξη των οργάνων όπως είναι στις ορχηστρικές παρτιτούρες, που αρχίζουν από τα πιο οξύτονα στην κορυφή. Αρχικά, έχουμε τα ξύλινα πνευστά στα οποία συμπεριλαμβάνονται το φλάουτο, το πίκολο, το όμποε, το κλαρινέτο, το φαγκότο και το σαρουσόφωνο.
Πέρα από τα ξύλινα πνευστά έχουμε και τα xάλκινα πνευστά που είναι το φυσικό κόρνο και το κόρνο με κλειδιά, η φυσική τρομπέτα και η τρομπέτα με κλειδιά, τα κορνέτα με κλειδιά, το τρομπόνι, το μπάσο τρομπόνι, το κοντραμπάσο τρομπόνι. Παράλληλα στο βιβλίο σημειώνονται τα κρουστά που είναι τα συμφωνικά τύμπανα όπου γίνετε λόγος για τις μπαγκέτες, το ταμπόυρο, το ρούλο, το ντέφι, το τύμπανο Προβηγκίας, το τρίγονο, οι καστανιέτες, τα κύμβαλα και τα αρχαία κύμβαλα, η γκρανκάσα, το γκόνγκ, τα περιστασιακά κρουστά όργανα στην ορχήστρα, δηλαδή το μεταλλόφωνο, η τσέλεστα, το ξυλόφωνο και οι καμπάνες. Ακόμα, αναπτύσσονται τα περιστασιακά όργανα στην ορχήστρα που είναι το σαξόφωνο, η άρπα και το εκκλησιαστικό όργανο. Η τελευταία κατηγορία μουσικών οργάνων που αναπτύσσεται στο βιβλίο είναι τα έγχορδα ξεκινώντας με το βιολί, η βιόλα, το βιολοντσέλο, το κοντραμπάσο. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν πίνακες με τις εκτάσεις των οργάνων και προετοιμασία του μέρους κάθε οργάνου (πάρτες)