Δημήτρης Μητρόπουλος (1896-1960): πενήντα χρόνια μετά

Περιγραφή

Σε αυτό το βιβλίο είναι καταγεγραμμένα τα πρακτικά από το συνέδριο που έγινε για το Δημήτρη Μητρόπουλο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 12-13 Νοεμβρίου του 2010. Στο συνέδριο αυτό βρέθηκε και μίλησε αρχικά η Ολυμπία Ψυχοπαίδη-Φράγκου κάνοντας μια εισαγωγή για το συνέδριο, ο Απόστολος Κώτσιος  και ο Νίκος Μαλιάρας αναπτύσσοντας το θέμα ο Δημήτρης Μητρόπουλος με ημερομηνία λήξεως ή μια διαδρομή χωρίς τέλος; Οι προσπάθειες ενός συνθέτη να ανακαλύψει την ταυτότητα του σε μια περίοδο αναζητήσεων. Επίσης, τοποθετήθηκε ο Ιωάννης Φούλιας αναπτύσσοντας το θέμα η σονάτα “Η ψυχή μου” του Δημήτρη Μητρόπουλου και η θέση της στην ευρύτερη εργογραφία του συνθέτη, η Σοφία Κοντώση με θέμα η Κασσιανή του Δημήτρη Μητρόπουλου σε ενορχήστρωση του Νίκου Σκαλκώτα. Ένα νεοευρεθέν αυτόγραφο και ο  Χάρης Ξανθουδάκης επεξηγηγόντας τις σαιμπεργκικές επιδράσεις στη μουσική του Μητρόπουλου.                                                                                    Επιπλέον, παραβρέθηκαν και ανέπτυξαν τα στοιχεία τους οι Αθανάσιος Τρικούπης με θέμα ο Δημήτρη Μητρόπουλου: Passacaglia, Intermezzo e Fuga για πιάνο (1924), μια αναλυτική αποτίμηση της συνθετικής πρακτικής, ο Κώστας Τσούγκρας έδωσε πληροφορίες για την Ανάλυση του Κομματιού για πιάνο Ι (Klavierstuck I) του Δημήτρη Μητρόπουλου και ο Γιώργος Σακαλλιέρος πραγματεύτηκε για το έτος 1928 του κ. Δ. Μητρόπουλου και το Concerto Grosso: όψεις μιας συνθετικής και καλλιτεχνικής μεταστροφής. Ακόμα, στο Δημητρη Μητρόπουλο αναφέρθηκε η Αναστασία Σιώψη για τη μουσική του Μητρόπουλου για το αρχαίο δράμα, ο Νικόλαος Αθ. Μάμαλης για τα φυσικά χειρόγραφα του Δημήτρη Μητρόπουλου για τον Ιππόλυτο στεφανηφόρο, οι αντιδράσεις και η σημασία της μουσικής του στην πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου των νεώτερων χρόνων και ο Γιάννης Μπελώνης για τη στάση της κριτικής στην Ελλάδα έναντι του συνθετικού έργου του Δημήτρη Μητρόπουλου.           

Εν συνεχεία τοποθετήθηκε ο Γιάννης Σαμπροβαλάκης για τις εκδόσεις έργων του Δημήτρη Μητρόπουλου: προβλήματα και προοπτικές, ο Στάθης Α. Αρφάνης και ο Γιώργος Μανιάτης για τον  Δημήτρη Μητρόπουλο και το ήθος της ερμηνείας και ο Μάρκος Τσέτσος για τον Μητρόπουλο από τη σκοπιά της θεωρίας της μουσικής αναπαραγωγής του Adorno. Θα ήταν άδικο να παραληφθούν οι αναλύσεις του Τάσου Κολυδά για το ρεπερτόριο της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης με μαέστρο τον Δημήτρη Μητρόπουλο, του Michael Schwalb για τη μουσική κληρονομιά του Δημήτρη Μητρόπουλου στην Κολωνία και του Νίκου Χριστοδούλου για τον Δημήτρη Μητρόπουλο ως πιανίστα και μαέστρο.                                                       

Αξίζει να σημειωθούν και τα στοιχεία του Χρίστου Παπαγεωργίου για τη στάση του Δημήτρη Μητρόπουλου απέναντι στην κριτική από τη θέση του Μητρόπουλου ως πιανίστα, συνθέτη και μαέστρου, του Πάνου Βλαγκόπουλου για το μοντερνισμό του Μητρόπουλου και του Αλέξανδρου Χαρκιολάκη για το Δημήτρη Μητρόπουλο ως δάσκαλος. Παράλληλα για τον Δ. Μητρόπολο αναφέρονται ο Χρήστος Ηλ. Κολοβός για τον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη και την άδολη σχέση φιλίας, δασκάλου και μαθητή, Θεού και πιστού, μια σχέση ζωής και ο Κωνσταντίνος Δ. Κακαβελάκης για τον Δημήτρη Μητρόπουλος και τη μουσική έρευνα της ζωής. Τέλος, τοποθετούνται ο Σπύρος Σακκάς για το ήθος του καλλιτέχνη, τη μεγάλη θεότητα της τέχνης του Δημήτρη Μητρόπουλου και ο Θάνος Κωνσταντινίδης για τη σχέση του Δημήτρη Μητρόπουλου και του Θανάση Απάρτη. Κλείνοντας, στο βιβλίο εμπεριέχονται και βιογραφικά σημειώματα των ομιλούντων.